Bi heyecanım kaldı, onu da kaybetmiyim.

Hani aldığınız radikal kararları uygulama anında karşınıza çıkan problemlerle baş ederken kararlarınızın şekli değişir ya. İşte o durumlardan birindeyim. Buralara gelme sebebim de biraz değişti gibi, ilerlerken yeni fikirler edinip, yeni karalar alıyorum.
Daha sonraki zamanlar için yaptığım planlar öncelik kazanıyor, aslında fırsatları değerlendiriyorum.

Pandemiden önce ilgilendiğim bi konuyu yeniden hortlattım. Galiba iyi de yaptım. Okuduğum okulun da imkanlarını da kullanarak, emin adımlarla ilerlemeye çalıştığım şeyde, koşar adımlara geçtim gibi oldu. Hızlı giden atı seyrek mi düşerdi, öyle de bi şey var. Ama seviyorum böyle şeyleri de.
Üzerinde çalışacağım konu hakkında konuşunca herkesin ilgisini çekiyor. Çünkü mali yönünü de düşünerek hareket ediyorum.

Ufff… bir sürü hazırlamam gereken şey var.  Daha çok içimde ukte kalan şeyleri anlatacaktım ama çok hızlı oldu. Anlatamayacağım..

Ama geçen Buk. (kankam) aradı, ikinci projene beni de ekle, birlikte çalışalım diye. -Olur.. dedim, ekledim.. ” gönlümüzdeki ile aynı hedef uğruna çalışamadıktan sonra, kimi dahil ettiğimin pek bi heyecanı yok.

Öyle ama ya, birlikte çalışırken ki “o” heyecan yoksa, kimin veya neyin olduğunun pek önemi de kalmıyor. Araştırma da binlerce kişide olsa teksin işte.

Neyse ben tek başıma çalışmalıyım şimdi, çok işim var. Biraz mola veriyim dedim. ”
“Bi heyecanım kaldı, onu da kaybetmiyim..” Lütfen…